
และแล้วก็เข้าการต่อสู้ที่เราหลายคนรอคอยก็มาถึงเสียที ใน มหาเวทผนึกมาร ตอนที่ 262 ที่คราวนี้จะเป็นการต่อสู้แบบจริง ๆ จัง ๆ ของ ยูตะ ในร่างของอาจารย์ โกะโจ ที่ก่อนหน้านี้เราก็ได้เห็นการฟื้นคืนชีพแบบไม่น่าเป็นไปได้ของพี่แก ก่อนที่เราทุกคนจะทราบกันว่าตัวอาจารย์โกะโจนั้นตุยไปเรียบร้อยแล้ว (ขาดสองท่อนขนาดนั้น) แต่ด้วยการช่วยเหลือของเหล่าทีมแพทย์ไสยเวท จึงทำการเย็บร่างของโกะโจให้กลับมาเหมือนเดิม และได้ทำการย้ายสมองและเอาร่างของยูตะที่กำลังบาดเจ็บปางตายไปใส่ในร่างอาจารย์โกะโจ โดยทางยูตะได้ขออนุญาตอาจารย์แกไปเรียบร้อยก่อนสู้แล้ว ซึ่งยูตะมีเวลาไม่กี่นาทีในการใช้ร่างนี้ เพราะหลังจากที่เกินเวลาออกมาก็ไม่รู้ว่ายูตะจะเป็นอย่างไรเมื่อมาอยู่ในร่างของโกะโจนาน ๆ นั่นคือสิ่งที่เรารู้มาจากตอนที่แล้ว และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเรามาอ่านเรื่องราวตอนที่ 262 ไปพร้อม ๆ กันเลย

ต่อเนื่องจากตอนจบที่ 261 เมื่อยูตะในร่างโกะโจปรากฏตัวออกมา ทั้ง สุคุนะ และ โกะโจในร่างยูตะ ก็ประกาศกางอาณาเขตพร้อม ๆ กัน (ตอนนี้ ยูจิ หายไปจากเนื้อเรื่องเรียบร้อย) โดยอาณาเขตที่ทั้งสองคนใช้นั้นไม่ได้เป็นการกางอาณาเขตขนาดใหญ่แบบทุกที แต่เป็นอาณาเขตขนาดเล็กสีดำที่ปกคลุมทั้งสองคนเอาไว้ โดยวิธีนี้เป็นวิธีเดียวกับที่โกะโจเคยใช้ เพื่อเป็นการปิดกั้นอาณาเขตแบบเปิดของสุคุนะ ซึ่งการกางอาณาเขตแบบจะมีเวลาจำกัดอยู่ได้แค่ 3 นาทีเท่านั้น
ซึ่งทางด้านสุคุนะก็มีความเหนื่อยล้าและพลังไม่เต็มร้อยจากการต่อสู้อันยาวนานต่อเนื่อง จึงทำให้พี่แกกางอาณาเขตได้นานราว ๆ 3 นาทีเช่นกัน พูดง่าย ๆ คือทั้งคู่มีเวลาในการทนและกางอาณาเขตเท่า ๆ กัน และมีคำอธิบายเสริมอีกว่า ก่อนจะเริ่มการต่อสู้ครั้งนี้ยูตะเคยสลับร่างกับโกะโจมาก่อน เพื่อให้ยูตะไปเรียนรู้วิชาการกางอาณาเขตและใช้ร่างของโกะโจให้คล่อง เพื่อเป็นการกันเหนียวเอาไว้

ในวินาทีนี้ทั้งคู่ต่างก็หวังจะใช้ช่วงเวลา 3 นาทีนี้ในการทำลายอีกฝ่ายให้ได้ โดยทางยูตะต้องการทำให้สุคุนะอ่อนแอลงเร็วที่สุด เพื่อไม่ให้สุคุนะใช้ อาณาเขตอารามสงฆ์ซ่อนมาร ไม่ได้ ส่วนพรี่หลายนิ้วสุคุนะก็จะใช้ 3 นาทีกำจัดยูตะในร่างโกะโจเพื่อทำลายพรมแดนไร้มาตรให้ได้ นับเป็นการเดิมพันชีวิตในช่วง 3 นาทีแห่งโชคชะตาของทั้งคู่จริง ๆ และถ้าสุคุนะเอาชนะได้พี่แกจะได้ขยายอาณาเขตและฆ่าทุกคนให้จบ ๆ ไป นั่นคือสิ่งที่สุคุนะคิด

เมื่อเริ่มการต่อสู้ทางยูตะก็ใช้ท่า อาโอะ (ท่าสีน้ำเงิน) ซึ่งเป็นอาคมของโกะโจเพื่อดึงสุคุนะให้เข้ามา แต่แทนที่พรี่หลายนิ้วจะรั้งตัวเองไม่ใกห้โดนดึง พี่แกกลับสวนทางให้แรงดึงที่มีพุ่งตัวมาหายูตะเสียอย่างนั้น และเมื่อเข้ามาใกล้ยูตะระยะเผาขน พี่แกก็ใช้แขนด้วย ๆ เกี่ยวร่างยูตะเอาไว้ และใช้แขนข้างที่ยังมีมือต่อยยูตะ พร้อมตะโกนว่า เปล่าประโยชน์ !! เปล่าประโยชน์ !! เปล่าประโยชน์ !! เปล่าประโยชน์ !! ไม่ใช่และเขาต่อยหมัดเดียว แต่เป็นหมัดเดียสที่ทำให้ยูตะหน้าหันเลยทีเดียว
ในตอนนั้นยูตะตกใจมาก ๆ เพราะตามปกติอาจารย์โกะโจแกจะมีบาเรียคุ้มกันอัตโนมัติไม่ใช่หรอ แต่ยูตะก็คิดมาได้ว่าทางสุคุนะที่ทำการขยายอาณาเขตอยู่เหมือนกัน พี่แกเลยสามารถต่อยทะลุบาเรียของร่างอาจารย์โกะโจได้นั่นเอง ซึ่งตอนนี้ฝ่ายสุคุนะเริ่มเป็นฝ่ายได้เปรียบ พร้อมรอยยิ้มแห่งชัยชนะที่ปรากฏขึ้นมาบนหน้า เพราะถ้าอัดกันตัว ๆ ใส่เดี่ยวคนอื่นนอกอาณาเขตมายุ่งไม่ได้ตัวเองก็อาจจะชนะ ก่อนที่ภาพจะตัดมาที่วิญญาณ ริกะจัง ที่กอดร่างไร้วิญญาณของยูตะร้องไห้ด้วยความเสียใจ ก่อนที่เรื่องราวจะจบลงตรงนี้

เชื่อว่าหลายคนที่อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะบ่นออกมาดัง ๆ ว่า ไม่เห็นมีอะไรคืบหน้าเลยทั้งที่รอมาตั้ง 2 อาทิตย์ ก็ต้องบอกเลยว่าต้นฉบับที่อาจารย์เขียนนั้นมีแค่ 7 หน้าเท่านั้นเอง เพราะอาจารย์หุ่น เกเงะ อากูตามิ แกป่วยกระทันหันตอนวาดช่วงนี้เลยมีให้เราอ่านเท่าที่เห็น และจากตอนนี้ทางอาจารย์ก็ขอหยุดไปรักษาตัว 2 สัปดาห์ ยังไงก็ขอให้อาจารย์หายป่วยเร็ว ๆ พวกเรารอได้ ส่วนใครที่อายากอ่านมหาเวทผนึกมารตอนล่าสุดแบบถูกลิขสิทธิ์ก็ไปที่ Manga Plus ได้เลยลิงค์แปะอยู่ข้างล่าง แล้วพบกันใหม่ตอนหน้า